λεκτικάριος

λεκτικάριος, ὁ (Μ)

1. αυτός που είχε τη μέριμνα για την ταφή τών νεκρών

2. ο ένας από τους δύο ή τέσσερεις υπηρέτες που σήκωναν στον ώμο το λεκτίκιον τού κυρίου τους στα ταξίδια ή στους περιπάτους του.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. lecticarius «φορειοφόρος» (< λατ. lectica «φορείο»)].